ႏွင္းရည္လႊမ္းေသာ မနက္ျဖန္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ့ဝိညာဥ္တို႔ ရိုးရိုးသားသားလူးလြန္႔ေနပါလိမ့္အုံးမည္။
မသိနားမလည္ျခင္းေတြ ထုံမႊန္းေသာ ကၽြန္ေတာ့အတိတ္သည္ ဒီမနက္ပစၥဳပၸန္ထဲအထိ ထုံအလို႔ေကာင္းေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ သင္တို႔လဲကၽြန္ေတာ့ကိုသိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တကယ္မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ့ဖူးပါသည္။
ထိုအပ္မက္ထဲတြင္ သူမပါသည္။ သူမရဲ႕ အနမ္းခ်ိဳခ်ိဳတို႔ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးတို႔လဲ ပါပါသည္။ အေရာင္အေသြးမတူေသာ ျမစ္တစ္စင္းထဲတြင္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကူးခတ္ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကပါသည္။ သူမကၽြန္ေတာ့ကို မျမင္ပါ။ သူမကိုလဲ ျမင္သလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မျမင္ခဲ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ တဖက္ကမ္းသို႔ သူမကူးခတ္သြားခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးတို႔၌ အခ်ိန္တိုင္းစိုးမိုးခဲ့ဖူးေသာ သူမသည္ မေန႔က ေသဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ။ သူမရဲ႕စ်ာပနပြဲတြင္ အသဲပန္းတို႔ ေဖြးေဖြးျဖဴ၏။ ၾကယ္ကပြဲေတြ ၿပိဳင္တူသီဆို တီးမွဳတ္ၾက၏။ လိပ္ျပာတမ္းခ်င္းေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မပို႔ျဖစ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မရွိေသာဘဝထဲတြင္ သူမ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနတတ္ပါၿပီ။ သူမအတြက္ ကၽြန္ေတာ္မလိုအပ္ပါ။ ထို႔အတူ သူမ မပါေသာအိပ္မက္ေတြလဲ ကၽြန္ေတာ္ မက္တတ္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ျမစ္ေတြ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနၾကသည္။ ပင္လယ္ေတြ လွိဳင္းခ်က္ညီလာၾကသည္။ သူမေပးခဲ့ဖူးေသာ ရင္ခုန္သံတို႔ တျဖည္းျဖည္း ေျခာက္ေသြ႕ညွိဳးႏြမ္းလာၾကပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရမေလာင္းေပါင္းမသင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္သိဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာအရပ္သို႔ သြားပါေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္မမက္ေတာ့ပါ။
ႏွင္းရည္လႊမ္းေသာ မနက္ျဖန္ထဲတြင္
ကၽြန္ေတာ့ဝိညာဥ္တို႔ ရိုးရိုးသားသားလူးလြန္႔ေနပါလိမ့္အုံးမည္။
မသိနားမလည္ျခင္းေတြ ထုံမႊန္းေသာ ကၽြန္ေတာ့အတိတ္သည္ ဒီမနက္ပစၥဳပၸန္ထဲအထိ ထုံအလို႔ေကာင္းေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ သင္တို႔လဲကၽြန္ေတာ့ကိုသိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တကယ္မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ့ဖူးပါသည္။
ထိုအပ္မက္ထဲတြင္ သူမပါသည္။ သူမရဲ႕ အနမ္းခ်ိဳခ်ိဳတို႔ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးတို႔လဲ ပါပါသည္။ အေရာင္အေသြးမတူေသာ ျမစ္တစ္စင္းထဲတြင္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကူးခတ္ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကပါသည္။ သူမကၽြန္ေတာ့ကို မျမင္ပါ။ သူမကိုလဲ ျမင္သလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မျမင္ခဲ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ တဖက္ကမ္းသို႔ သူမကူးခတ္သြားခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးတို႔၌ အခ်ိန္တိုင္းစိုးမိုးခဲ့ဖူးေသာ သူမသည္ မေန႔က ေသဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ။ သူမရဲ႕စ်ာပနပြဲတြင္ အသဲပန္းတို႔ ေဖြးေဖြးျဖဴ၏။ ၾကယ္ကပြဲေတြ ၿပိဳင္တူသီဆို တီးမွဳတ္ၾက၏။ လိပ္ျပာတမ္းခ်င္းေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မပို႔ျဖစ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မရွိေသာဘဝထဲတြင္ သူမ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနတတ္ပါၿပီ။ သူမအတြက္ ကၽြန္ေတာ္မလိုအပ္ပါ။ ထို႔အတူ သူမ မပါေသာအိပ္မက္ေတြလဲ ကၽြန္ေတာ္ မက္တတ္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ျမစ္ေတြ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနၾကသည္။ ပင္လယ္ေတြ လွိဳင္းခ်က္ညီလာၾကသည္။ သူမေပးခဲ့ဖူးေသာ ရင္ခုန္သံတို႔ တျဖည္းျဖည္း ေျခာက္ေသြ႕ညွိဳးႏြမ္းလာၾကပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရမေလာင္းေပါင္းမသင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္သိဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာအရပ္သို႔ သြားပါေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္မမက္ေတာ့ပါ။
ႏွင္းရည္လႊမ္းေသာ မနက္ျဖန္ထဲတြင္
ကၽြန္ေတာ့ဝိညာဥ္တို႔ ရိုးရိုးသားသားလူးလြန္႔ေနပါလိမ့္အုံးမည္။
သစ္ရြက္လင္း
No comments:
Post a Comment