တကယ္တမ္း
ဘဝဆိုတာ အၿပီးမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကဗ်ာဆိုပါစို႔
သံသရာမွာ ဆက္ဖတ္ၾကဖို႔
ငါတို႔ေတြ ကဗ်ာတပုဒ္လုံး ၾကိဳးစားေနရတာ
ဆံျဖဴသြားက်ိဳးၿပီးတဲ့ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိေပါ့
သံေယာဇဥ္ေတြ ေမြးဖြားၾက
ခံစားခ်က္ေတြ လတ္ဆတ္လိုက္ ပုတ္သိုးလိုက္ၾက နဲ႔
ငါ့ တေတာလုံး ညိဳမွိဳင္းအုံ႔ဆိုင္းလို႔
ငါက
နင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရပ္မွာ မီးေလာင္ျပာက်ရသူပါ ....
ခြန္အားဆိုတာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း ေသာက္သုံးၾကရတဲ့ ညေနရာင္တခြက္
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဆိုတာ
ေရာင္းအားက်လာတဲ့ မနက္ေစာေစာ ေလညွင္းတစ္ထုပ္ ေပါ့..
ဘာပဲေျပာေျပာေလ
သံသရာတစ္အုပ္လုံးေပၚမွာ ငါ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုံး လွလွပပၿပီးဆုံးေနဖို႔
ငါ့ေကာင္းကင္နဲ႔ငါပဲ ဆက္ၿပီးလင္းလိုက္အုံးမယ္
စိတ္ဓာတ္က်ဖို႔ေတာ့ ေယာက္လို႔ေတာင္ မေတြးမိေသးဘူး ... ။
.....
No comments:
Post a Comment