အျပာေရာင္ေလးေရ
ငါ့အိပ္မက္အေသေတြ က်ဲျဖန္႔ထားတဲ့
အိမ္ေရွ႕နားက
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမနက္ေတြထဲမွာ
ငါလွမ္းစရာ လမ္းေပ်ာက္ေနသလိုပဲ ....။
မေရမရာ ေမွ်ာင္လင့္ခ်က္ေတြကို
ထုတ္ၾကည့္ရဖန္မ်ားလာေတာ့
ငါ့ဝိညာဥ္ကို ငါ ရွက္လာသလို အားနာလာသလိုပဲ
ငါသူ႕ကိုေတာ့ေမးၾကည့္လိုက္ပါတယ္
" ငါ ရူးေနပီလား" လို႔
ဒါေပမဲ့
တကယ့္မရဲတရဲေလးရယ္ပါ ...။
ဟိုးအရင္တုန္းက
ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့
ငါ့လမ္းေတြေပၚမွာ
အျပာေရာင္မိုးေတြ ရုတ္တရက္ႀကီး ရြာခ်တယ္
သစ္ခြေတြရနဲ႔မျပယ္ခင္ သစ္ရြက္ေတြမညွိဳးႏြမ္းခင္
သဲသဲမဲမဲေပါ့ .... ။
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုပီး ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့
တကိုယ္လုံး႐ႊဲ႐ႊဲစိုလာမွ ျပန္ငုံၾကည့္ေတာ့
ငါ့မွာ ရင္ဘတ္မရွိေတာ့ဘူး
အခု
ငါ့ကိုယ္ငါပါေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္ ... ။
အျပာေရာင္ေလးေရ
ငါ အခုခ်ိန္အထိ မိုးမိေနတုန္းပါပဲ
ဒါေပမဲ့
တေယာက္ေယာက္အတြက္
တခုခုအတြက္
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ
ဘာမွမဟုတ္တာအတြက္
မနက္ျဖန္ကစပီး ငါ တခုခုလုပ္ရေတာ့မယ္ ...။
သစ္ရြက္လင္း
19.04.2013 at 12:40 AM
No comments:
Post a Comment