ေကာင္မေေလးေရ ဒီတခါေတာ့
အဲဒီေကာင္းကင္ေတြကို
ငါ့ရင္ဘတ္နဲ႔ အု႔ံမွိဳင္းပစ္လိုက္တာ
မိုးေတြအစား မ်က္ရည္ေတြပဲ ရြာရြာခ်တယ္
သံသရာေတြ ေကာက္ေကြ႕ေနၾကပါလွ်က္နဲ႔
ငါ့လမ္းထဲမွာ
ဘာေၾကာင့္ ဘဝေတြ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း လြဲေနၾကတာလဲ
မင္းကို လြမ္းရတာေတင္ သံစဥ္ေတြ မွား လို႔ .....။
သမရိုးက်မဟုတ္တဲ့ အသားက်မွဳေတြထဲမွာ
ဘဝက ေရနဲငါးလိုပဲ
အရမ္းအက်ည္းမတန္ေပမဲ့
စုံမက္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္လဲ မလွပခဲ့ေလေတာ့
အခ်စ္ဆိုတာ
ငါနဲ႔မတည့္တဲ့အရပ္မွာပြင့္တဲ့ ပန္းတပြင့္ျဖစ္ရတယ္
နမ္းရွိဳက္ခြင့္ကိုေတာင္
အတိတ္ကံက မသင့္ျမတ္ခိုင္းဘူးေလ ...။
ျဖစ္ညွစ္ပီး ႀကိဳးစားၾကည့္တာေတာင္
ဆႏၵနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ၾကဖို႔
အဲဒီမနက္ခင္းႏွစ္ခုက အခ်င္းခ်င္း လြဲလို႔ေကာင္းေနၾကတုန္း ...။
" ရဲရင္ မင္း ျဖစ္တယ္တဲ့ "
တကယ္တမ္း ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ခဲ့ၾကရတာ
စစ္သူႀကီးေတြပါဆိုတာ လက္ခံရင္
စကားပုံေတြကိုသာ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္ၾကပါေတာ့
ဟိုး ............. ေရွ႕ကကြင္းျပင္ထဲမွာ
ရိုးရိုးသားသား ရြက္လႊင့္ေနတဲ့ စပါးပင္ေလးေတြက
သခၤါရတရားကို သင္ျပေပးပါလိမ့္မယ္ ...။
ေကာင္မေလးေရ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ထုပ္ပိုးထားရတဲ့ မင္းရင္ဘတ္
ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အိပ္တန္းတက္လိုက္ပါ
အာရုံဦးေတြ မခ်ိဳျမႏိုင္ေသးခင္အထိ
ငါတို႔သက္ပ်င္းေတြကို တူးခါးပစ္လိုက္ၾကပါစို႔ကြယ္ ...။
No comments:
Post a Comment